(توضیحات: این دختره که همکلاسی و بغل دستیمه برام یه پست اینستاگرام درباره‌ی یه جور چراغ مطالعه که روی خود کتاب قرار می‌گیره فرستاد. اون بالایی هم که روش ریپلای خورده هم واکنش من و بعد واکنش اون نسبت به جواب من بود.)

این دختره واقعاً فکر می‌کنه دوست صمیمی‌مه.

اَه.

چرا کسایی که اونقدر دوستشون ندارم اینقدر من رو دوست دارن و برعکس، اونی که واقعاً بهش اهمیت می‌دم علاقه‌ای بهم نداره؟

+ از این حرف‌ها عذاب وجدان گرفتم.

++ توی جمع با این دختره، یه چالش داشتیم که باید همدیگه رو با ۳ تا کلمه توصیف می‌کردیم. اسم یه یارویی اومد، این دختره هم گفت "خنثی و فقط دوست " و یه چیزی که یادم نیست.

یاروعه هم توی جمعمون نبود (دختر بود) بعداً که برگشت دید که ما داریم این کار رو می‌کنیم، از من پرسید این دختره درباره‌ی من چی گفت، منم گفتم خنثی و یه چیزایی یادم نیست دقیق، بعدش که برگشتم پیش این دختره و اون یارو، دیدم داره میگه "کلمه‌هایی که گفتم بهترین دوست و صمیمی و دوست داشتنی " و... نمی‌دونم چی و چی چی بودن :|

مود من: :o

البته چیزی نگفتم. فقط یادم موند که این دختره در حق اون یارو دورویی کرد.

من این جوری نیستم تقریباً. تقریباً البته.

کامل نمی‌شه گفت.

هیچ کس کامل نیست خب.